bazen..

bazen farkediyorum ki, {ya da az once farkettim ki} ne kadar yuzlesirsen yuzles, ne kadar kazıyıp atarsan at, bazi seyler hic gitmiyor insanin icinden, veya her neresiyse orasindan. insanlarin cocukluklarinda yasadiklari acilarin neden ileride bir gun hortlayip gelebildigini simdi daha iyi anlayabiliyorum galiba. belirsizlikler ummani su dunya, yine galiba'lamaya basladim, iyi mi? insanin ic'i garip bir yer olsa gerek, zaman zaman depresen, zaman zaman durulan, cosan, kosan, garip bir sey. her nasil bir seyse.. kabul ediyorum hocam, yazarken ciplakmis gibi davranamiyorsun, bir seyleri gizliyorsun demistiniz.. sanirim korkuyorum.. ne yapayim..?

Aç gözlerini, bak şu dünyaya..

bir insan yavrusu doğar, kısa süre sonra açar gözlerini bakar etrafına.. uzunca süren bir karanlıktan sonra nasıl bir duygudur kimbilir. kedi yavrularının gözleri biraz daha geç açılıyor. ne şekerdir o yumuk gozler. paytak paytak yürüyüşler.. pati yordamiyla annenin memesini bulmalar.

işte başlıyor yeni bir hayat. iki babalı, bir analı çocugumuz gozlerini açıyor yavaş yavaş. aydınlık olsun bir ömür boyu yolları. büyüsün, yürüsün, konuşsun, ana-babasina gurur versin. Allah anali babali buyutsun, bahtini acik etsin.. ne diyelim..

İstanbul..

"Senden bahsediyorum, sokaklarından insanlarından kalabalıklarından yalnızlıklarından bahsediyorum; kelimelerimin arasına saklıyorum yüzünü, yüzlerinin içine gömüyorum kendi yüzümü. Ne de olsa elimi dahi sürmeden, dokunmadan, taşıyabilirim seni avuçlarım arasında. Ara sıra açar kaparım ellerimi, uç artık, uç biraz uzağa diye, sen inadım inat, taşı çatlatan inadınla yapışır kalırsın tenimde. Ne evimdin, ne de evsiz kaldım sende. Ne geçmişim sende mühürlüydü, ne de bir gelecek vaadi umdum senden. Arada bir yerlerde, bilmez gibi ara yerlerin tehlikesini, hani şu taife-i cinin hep çarptığı eşiklerden birinde sıkışmış kalmış sana olan aşkım şehr-i İstanbul. Kimseye göstermiyorum ne seni ne beni ne bizi. Görmesinler ki yabancılar, görmek zorunda kalmayayım yabancılığımı. Seni düşünmek şehir, ne kadar zormuş."

Elif Şafak .. 03.04.2005

koku gibi siniyorsun üzerimize, terk edip gitmeyi bilmeyen.. nasıl bir kokusun sen? Baharatlı mı, acı mı, yoksa tarçın gibi misin? ah, ne zor sensiz olmak.. düşünmesi bile güç. ayırmasın Allah..