Akılda Kalan

Bugün kaldırımda yürürken -ki ben hep kaldırımdan yürürüm- park halinde bir arabanın plakası dikkatimi çekti: nzs 20. Sonrasında nerede olduğunu tam bilmediğim '93 - '99 yılları arasında bir yerlere gittim bir anda.

Şehrin işlek caddelerinden birinde kısa süreli duraklamamız gerekiyordu. Park yapılmaz tabelasının hemen altında durduk. Çok kısa süre kalacak olmamıza rağmen trafik ekipleri geldiğinde `hemen gideceğiz´ diyebilmek için nöbetçi oldum.

Bu kısa süreli bekleyişler keyiflidir. Gelen geçeni izlersin, belki oralardan bir yerden çokonat alırsın ya da belki meyve, bir şeyler okuyabilirsin, polis gelince rol yapma kabiliyetini sınarsın, akşamsa Yapı Kredi'nin artık olmayan leyleğinin kanat çırpışlarını seyredersin ve daha pek çok şey.

Ben böyle beklerken, önümüzde parketmiş duran Falanca Ciğerci kamyonu hareketlendi. Bulunduğu yerden çıkmak için geri geri geliyordu ve hiç bir şey yapmaya vakit kalmadan ÇTTÖNK efekti eşliğinde çarpışma gerçekleşti.

Bir anda yürüyen kalabalık başımıza toplanmıştı, meraklı insanlar güruhu. Herhangi bir hasar yoktu ama arabanın sahibi de gelmeliydi. Hemen gelecek, iki dakika bekleyin dedim zaten. Fakat kamyon şoförü ve muavininin hiç beklemeye niyeti yoktu. Benim de onları orada tutacak kudretim yoktu. Bi'şii yok ki yav, diyip bindiler gittiler.

Plakasını aklıma yazmıştım, nzs 18. Kamyonun üstünde de kocaman Falanca Ciğerci yazıyordu. Bu da durduğumuz yere 200 metre mesafedeydi. İşte ben tam bunları düşünürken, bir yandan da can sıkıntısı içindeyken meraklı insan gürühundan bir kaç kişi yazmayacak mısın plakasını dediler. Gerek var mıydı? Unutursun dediler, unutmam dedim. Yaşlı biri kalem-kağıt uzattı. Kalabalığın gözü üstümdeydi, gönülleri olsun diye yazdım ben de.

İşte bugün yürürken o günlere gittim istemeden. Düşündüm, hala unutmamışım. Falanca Ciğerci de kapandı zaten geçtiğimiz sene.