Gündelik Hayat

Bakınca şöyle pencereden dışarı, gündelik hayat teorileri kadar sade, masallar kadar pırıltılı, ışıl ışıl. Mavisi masmavi, yeşili yemyeşil. Erguvanlarda salkım salkım.

Daha önce söyledim ya; o kadar çok şey var ki aklımda bir türlü onları sıraya sokamıyorum. Ne gerek var sıraya demeyin, harfler birbiri ardına sırayla diziliyor, sonra kelimeler... İşte tam olarak bu sıralamayı nasıl yapacağımı seçemiyorum. Aslına bakarsanız tüm bu cümleler, dağınık bir metnin habercisi fakat öylesine kendim için olduğuna göre bunun da bir önemi yok.

Dün akşam bilgisayarı açınca Aslı'yı görünce sordum hemen:

+ Sana bir şey söylesem onun hakkında yazabilir misin?
a Söyle bakalım
+ Üç sey söyleyeceğim;
1. incelikler yüzünden
2. sevmek beklentisizce
3. o güzel insanlar atlarına binip gitmediler, aç gözünü iyi bak etrafına.
a Ben böyle naif güzel temiz derin mevzular hakkinda söz söylememeyi tercih ederim.

Uyumadan önce bunu düşündüm, sahi söylenmez mi? Aklıma mandalinanın zarı geldi. Uyuyakalmışım, ilginç rüyalar gördüm. Bir konser vardı ve çantam çalınmıştı. Pek koşturmacalıydı, terleyerek uyandım.

Uyanır uyanmaz gelen giden var mı diye bilgisayara göz atma adeti edindim bir de son zamanlarda. Firefox'u açınca şu çıktı:

Do you love Firefox? So do millions of other people. Help us spread the word!

Evet, spread the word. Birileri söylemeli, duyurmalı, yaymalı. Elbet tam olarak anlatamayacağız ama duyurmalıyız sesimiz çıktığınca. Yoksa sevgisizlik öldürecek bizi*.

Sevmeyi, sevişmeyi ve dahi sevilmeyi bilmiyoruz ya, hepsi bundan. Sırf bu yüzden birileri kafanızı kesebilir, hadi daha insaflı olup kurşunlayabilir. Bir başkası yol vermediniz diye tutup sizi denize atabilir, ne kadar ilginç değil mi?

Anlayamıyorum, kafam çok karışık. Dedim ya, bir sürü şey geçiyor kafamın içinden, durduramıyorum, hangi birini yazacağımı bilemiyorum. Anlayamadıklarımdan biri de neden gerçekleri konuşmuyoruz? Günlerdir gazeteler, televizyonlar cumhurbaşkanlığı seçimiyle ilgili kahve fallarını yazıyor. Kesinlikle önemli ama sahiden bu kadar suyu çıkarılmalı mı?

Doğu illerinde kızlar, kadınlar intihar ediyor. Bazılarını hiç duymuyoruz, bazılarını da kerhen yazıyor gazeteler. Güldünya ölünceye kadar ses çıkarmayan kocaman adamlar, şarkı olup kulaklarına çınlayınca yasaklıyorlar*.

Gözden kaçırılamayacak kadar çok çocuk tacize uğruyor ama her nasılsa kaçıyor işte gözden. Hatırladığım kadarıyla bundan daha önce de bahsetmiştim* *. Sanıyorum bundan sonra da bahsetmeye devam edeceğim, çünkü rahatsız oluyorum.

Çok şükür ben yaşamadım böyle bir şey, sanırım bunu kaldıramazdım zaten. Yine çok şükür, yaşayan birinin duygularına ortak oldum, anlatmak için çaba sarfetti, anlamak için çaba sarfettim, kendimi verdim. Şimdi hiç gitmiyor içimden, gitmesin zaten.

Gözden kaçıyor demiştim değil mi, el birliğiyle kaçıyor hemde, hep birlikte. Evlerin içinde neler olup bitiyor kimse söylemeye cesaret edemiyor.

Fakat bunların hiç bir önemi yok biliyorsunuz, çıkacak mı çıkmayacak mı lotosu, Seray Sever'in memeleri, Hüsnü'nün yatak odası* gibi detaylar daha önemli.

Adamların kafasını kestiler yahu! Üç gün geçti üstünden ve herkes unuttu. Küresel ısınma dediler, sonra onu da unuttular. Kafamıza yarın taş yağacak desem kimse umursamayacak. Ne kadar ilginç. Bir sürü çocuk, evet evet, sürüyle, sokakta yaşıyor onları da ancak yuva da dayak yediklerinde hatırlıyoruz, hatırlıyorlar. Sizin plazma kaç ekrandı kuzum onu söyleyin siz.

Çocuk bayramı ya bugün, çocuk olamayan çocukların bayramı. Dayak yiyen, anne-babalarına ebeveynlik yapan, okul-dershane-ev üçgeninde koşturan, yetmedi kurslara giden, kurslara gidemeyecek durumdaysa çalışmak zorunda olan çocukların bayramı.

Yaradan biliyor, yazıya başlarken daha naif şeyler yazmak niyetindeydim ama olmadı işte. Böyle arada bunları kusmak geliyor içimden, sizi de rahatsız etmek istiyorum. Öyle koltuklara yaymayalım kıçımızı, unutmayalım nerede yaşadığımızı istiyorum.

Her şeye rağmen bir ışık, bir pırıltı var insanın içinde. Sevmek gerek insanı, beklentisizce. Sevilince, parlar beden denen fanus, bir bakarsın içi görünür ışıl ışıl. Gözün bile kamaşır.

Evet, bizi sevgisizlik öldürecek.