Molanın Ardından

O blog senin şu blog benim dolaşırken, faremin tekeri tıngır mıngır dönerken karşılaştığım bir vesikalık fotoğraf tüm dünyanın sessizleşmesine yol açtı ya da ben sağır oldum. O sessizlikte ilk aklıma gelen domates-biber-patlıcan oldu. Neyse ki artık işportacılar yok ve dünyam başıma filan yıkılmadı. Bir türlü bu tanıdık yüz kimdir bilemedim.

Uzun düşünceler ve sayfayı aşağı yukarı kaydırmaların sonucunda hatırladım. Çok yıllar evvel küçücük bir çocukken aynı serviste okula giderdik. Aynı sınıfta olduğumuzdan yan yana oturur, sohbet ederdik. Nasıl desem, sizin orda cool mu diyorlar; kolay heyecanlanmaz, soğuk kanlı davranır, serviste ön sırada oturan küçük kızlara birlikte pek yüz vermeyiz filan... Gerçi o kızların da pek umrunda değildi durum. Servis kaza yaptığında kızlar hemen ağlamaya başlamış, biz de birbirimize bakıp gülmüştük. Böylesi servis arkadaşlığıydı bizimki.

Son yazısının tarihine bakınca uzunca bir zaman önce blogu kapattığını, artık burada yaşamadığını öğrendim. Hatta yorum bile yaptım, artık yazmıyor musun diye. Duramadım yerimde, başka bir yerlerde devam ediyor mu acaba diye dolandım ortalıkta. Bir sonraki evini buldum ama ancak google önbellek sayesinde görülebiliyordu. Ve en sonunda şimdiki evi.

Okumaya başladım, kocaman bir adam olmuştu. Bu yazdıklarına dair onunla ilgili hiç bir fikrim yoktu. Başka biri gibiydi, hiç tanımadığım biri gibi. Garip hissettim.

Okuduklarımdan çıkardığım bir ipucunu değerlendirip ekşi sözlük yazarı olduğunu keşfettim. İzini orada sürmeye devam ettim. Hala İstanbul'da yaşadığını ve çalışıyor olduğu gibi pek çok bilgiye ulaştım. Meksika'da yaşayan birinin hayatının detaylarını öğrenmekten farksız olmaya başlamıştı. Imdb'de oy verdiği filmlerin listesine göz attım sonra, You've Got Mail 'e 5 puan, The Truman Show'a 7 puan vermiş. Yazdıklarını bakılırsa başta NBA olmak üzere pek çok spor dalını hala tutkuyla takip ediyor filan.

Neyse işte, bu şekilde hakkında bulabileceğim her bir bilgi kırıntısını tükettim. Tüm bunların neticesinde iletişim kursam mı bilemedim işte. Zamanın içinde bir yerlerde kesişmişiz, sonra başka insanlar olmuşuz. Kim olduğunu biliyorum, hayatının bir kısmına şahitlik ettim filan ama bu uzun molanın ardından onu tanımıyorum.

Yıllar sonra rastlamak, bambaşka yerlerde, alakasız hayatlar yaşıyor olmak, zaten hep olan şey ama bana ilginç geldi. Onunla görüşmek için herhangi bir şey yapmayacağım, ikinci bir kesişim noktasını bekleyeceğim. Sanırım en iyisi bu.