Kaşınan Beyin

Bulanınca her yanın, çırılçıplak özün çıkar ortaya. Birden kendin oluverirsin hiç olamadığınca. Rüzgarın önünde titreyen yaprak gibi titrersin. Beyin damarlarını zorlarken kan, yakar gözlerini bir yandan.

Bedeninden ancak böyle kurtulursun, böylece özgür olabilirsin. Yaklaşmaya başlarsın bütüne, tamamlanırsın içine dahil olunca. Yok olunca içinde, bambaşka bir şekilde var olursun. Hiçken, hep olursun.

Ateşler içinde kıvranırken bir başına karanlığın içinde, bilincin gidip gelirken üstüyle altı arasında, bir başka bilincin içinde baştan, sil baştan bilinçlenmeyi öğrenirsin.

Kelimeler ne kadar kifayetsiz bunu anlatabilmek için! Nasıl söyleyeyim bir pıhtı gibi ruhun kendisinin var oluşun her hallerini tadar. 21 gramın neye tekabül ettiğini anlatmaya çalışmaktadır kalp, bundan zorlanır beyin damarların.

Bırakırsın beynini tasın içinde, çıkarsın dışarı, hemen suyun üstünden seyirtir, minarelerin arasından dolanırsın. Martılar hiç şaşmaz bu işe, niceleri dolaşır bu alemde sen bilmezde...

Dönüp dururlar Haliç üstünde, Galata ile Beyazıt arasında. Seyreyler bütün kabir eşrafı, bilir neler döndüğünü...