Serbest Ev Çağrışımı
neden böyle bir şey yaptım bilmiyorum. ama belki benimle ilgili bazı şeyleri, yazacağım bir kaç kelimeyi merak edenler olur..
| { | nereye gidilir: ben kendim, kimim? || ne yazmışım? || sayfanın dibinde ne var? || rss abonelik | } |
neden böyle bir şey yaptım bilmiyorum. ama belki benimle ilgili bazı şeyleri, yazacağım bir kaç kelimeyi merak edenler olur..
| { | nereye gidilir: ben kendim, kimim? || ne yazmışım? || sayfanın dibinde ne var? || rss abonelik | } |
7 yorum:
Yorumsuz yapmışsın:))
İnsan acıklar nerden esti bu şemayı çizmek de okurlarının merakını bastırır biraz.
kendi blogumda sana cevap var ama buraya da bir bakayım dedim ki amanın, kafamda dönip dolanan ev kavramını çizmişsin. e süper değil de ne:)
hoş.. içim burkuldu.. naif mi demeliyim yoksa? ne diyebilirim ki sevgili turuncu, yazacak yoracak çok şey var ama bu "ev" sana çağrışmış sonuçta, susmak düşüyor sanki. sadece açıklarsan (bir ara) çizgilere çok takıldım ciddi bir okuma var bunun altında. ve evet çok haklısın "ev, yüreğinin olduğu yerdir" derler ya belki de o koşulsuz kabul etme sayesinde yüreğimiz biryerlere birilerine ait hisseder kendini.. kim bilir, kim bilir..
sem :
ayşe ile konuşurken bir nevi çağrışım oyunu benzer bir şey yapıyorduk. sonra mesele çakıl taşlarından eve geldi, hiç düşünmeden bana ev neyi çağrıştırır yazmamı istedi, işte bu şema benzeri şey çıktı ortaya..
melis :
hmm, belki de aslında sahiden çok da farkımız yok birbirimizden? arayıp durduğumuz şey hep aynı ama farkında değiliz?
alef :
evet, ben de ilk çizdiğimde bunu söyledim, buruk, içim acıdı dedim.
çizgiler? hmm, onun üstüne konuşmak lazım evet.
turuncu: hep helezon geliyor elime
helezon dediysem, salyangoz gibi, içe kıvrılıyor anladın değil mi
ben bugün bi arkadaşıma "otur bi ev çiz bakalım" dedim, çok üzgündü. ev çizdi. çok başka bi evdi, üstelik evde yapayalnızdı. tuhaf di mi... pencerelerini bile ben hatırlattım yahu.
üstelik evde yalnız kalmaz o hiç. çok tuhaftı, çok... şimdi bunu gördüm, en bi tuhaf.
deryik:
ne düşündün penceresiz evi görünce?
bana pek çok şey çağrıştırdı: penceresiz, karanlık bir evde yanlız bir insan... evet, tuhaf sahi.
sanki çokça konuşmaya yahut konuşturulmaya ihtiyacı var.
evet, en bi tuhaf :)
Yorum Gönder